Foto van de Tarahumara indianen in de Sierra Madre op National Geographic. De Nederlandse Karin Anema verbleef bij hen en schreef er een intrigerend boek over: Mexicaanse Sneeuw. Na een dagenlange eenzame voettocht in Mexico kwam Karin Anema aan bij de Tarahumara’s, een indianenstam ver vanonze samenleving. Op 3000 meter hoogte leven de Tarahumara’s volstrekt geïsoleerd in grotten aan de randen van diepe canyons. Zij worden ‘rarámuri’ genoemd – het volk van hardlopers – omdat zij dagen achtereen op blote voeten kunnen rennen, niet gehinderd door de barre weersomstandigheden in het ruige gebergte. Bezit telt niet voor de Tarahumara’s, tijd speelt voor hen geen rol en ze zijn zeer zwijgzaam. Tesgüino, een zelfgestookte drank, blijkt het sleutelwoord om contact met hen te krijgen. Mexicaanse sneeuw is het fascinerende verhaal van Karin Anema’s tocht, van haar ontmoeting met de Tarahumara’s en hoe ze uiteindelijk in deze harde maar pure wereld werd opgenomen.
Meer informatie en foto’s van de Tarahumara’s op NationalGeographic:
Prachtige video over het wonderlijke rennen van de Tarahumara’s. Sinds zij door de sport ontdekt zijn heeft men een heel andere benadering gekregen van het hardlopen. Van de hak naar de hiel en met minimale schoenen, zoals de teenschoentjes (die toch enige bescherming tegen onze westerse voetjes geven. Het rent inderdaad goed moet ik zeggen.